գրաթերապիա: Ամերիգո Յաննակոնե / Amerigo Iannacone

ԵՂՋԵՐԵՆՈՒ ՍՏՎԵՐԸ

բացակայություն

Քեզ տրվել է ուրիշ ձմեռ,

այն սառը, վաղնջական պատերից հետո,

բանտի այն երկար տարիներից հետո

մանկության այն երկար տարիներից հետո:

Դու մեկնեցիր

սեպտեմբերի 29-ին՝

կառչած մահացող ամռան

վերջին շոգին:

(15.12.1997թ.)

-------------------------------------------------------

III

Արդեն գիտեմ, որ դու չկաս,

բայց դարձյալ չեմ կարող փնտել քեզ՝

սենյակիդ մոտով անցնելիս:

Քեզ տեսնում եմ

քո վառ անհատականությամբ,

որն ինձ թվում էր

այնքա՜ն սովորական,

որ քեզ չէի նկատում,

երբ դու կայիր:

(29.12.1997թ-ժ23:55)
-------------------------------------------------------

V
Հավատարիմ քո կենսաձևի ոճին՝
խոնարհ, լուռ,
երբեք չէիր ցանկանա
այդքան խառնաշփոթ
քո մահվան շուրջ:
Դու կյանքդ կտայիր
խուսափելու դրանցից.
դու մահացար
պարտավորված՝ այն ընդունելու:
(29.12.1997թ.)
-----------------------------------------------

X
Հույս ունեմ՝
տեսնել քեզ հանկարծ, անսպասելի,
ինչպես որ գալիս էիր
մի քիչ մնալու մեզ հետ,
և մենք՝ տարված առօրյա բանքով՝
թղթերով,
թերթերով,
հեռուստատեսությամբ,
դու մնում էիր դուրս
մեր ուշադրությունից:
(7.10.1997թ.)
---------------------------------------------------

XII
Երբ կվերադառնա գարունը
կյանքի արթնացումով,
չի լինի ինչպես եղել է՝
կունենա մի փոքրիկ վերք:
(2.1.1998թ.)

XIII
Իսկ հետո կգա
այլ ամառ,
և արդեն քեզ չեմ տեսնի
եղջերերնու ստվերի տակ.
ինձանից չես խնդրի որևէ թերթ
եթե այն լինի նույնիսկ երեկվա,
չես գնա գրադարանս՝
վերցնելու
պատահական մի գիրք՝
գուցե պոեզիայի,
գուցե պատմության,
գուցե փիլիսոփայության:
Եվ չես լինի արդեն
առաջին ընթերցողը
միշտ անօգուտ
իմ անհամ գրվածքների:
(9.2.1998թ.)

XIV
Ամռանը կհետևի
ուրիշ աշուն,
հետո՝ ուրիշ ձմեռ,
ուրիշ գարուններ,
ուրիշ ամառներ:
Տարվա եղանակները
կթողնեն իրենց կնիքը
քո դեմքին,
մազերդ ավելի կճերմակեն.
և իմ ճակատը, իմ քայլքը
ամեն անգամ ավելի կլինի
քոնը:
(9.2.1998թ.)
---------------------------------------------------

XX
Նույնիսկ կես մետր հողի տակ,
բայց դեպի լույսային տարիներ վերևում՝ երկնքում:
(10.1997թ.)

XXI
Տխուր պահեր,
ծանր ժամանակներ.
պատերազմ, երեխա տարիք.
պատերազմ ռազմաճակակտում.
համակենտրոնացման ճամար.
աշխատանքի երկար օրեր
մի կտոր դառնաղի հացի համար:
Ամեն ինչ, ու ոչինչ:
(2.1.1998թ.)
-----------------------------------------------------

XXV
Թվում էր՝ մնում է շատ ժամանակ
ամեն ինչի համար:
Լսելու համար քո ձայնը,
քո պատմածները,
փոխանակելու իրար հետ
զգացմունքներ և բառեր, նաև
լինելու միասին՝ լռության մեջ:
Դա կանեմ վաղը՝
ասում էի ինքս ինձ,
կանեմ մի այլ օր,
երբ կունենամ ավելի շատ ժամանակ,
ակնկալիքով, որ ժամանակը
միշտ շատ կլինի:
Եվ ահա ժամանակը՝
ժամանակը չապրած պահերի
վերջացավ:
(22.4.1998թ.)
---------------------------------------------------

ներկայություն

XXVII

Եվ օրեր, ամիսներ, տարիներ

բացակայությունից հետո,

բացակայությունդ ևս

դարձավ

ներկայություն:

(5.6.1999թ.)

XXVIII

Դա արդեն բացակայություն չէ:

Ժամանակը թռչում է

և ամեն անգամ ավելի է նկատվում

անշփոթելի

ներկայությունդ:

(29.5.1999թ.)

XXIX

Նոտաների մի ծաղկաբույլ

ներկայությունդ՝

քաղցր սիմֆոնիս,

ինչպես Բեթհովենի 6-րդը,

խոտի հորձանքը,

ծաղիկների էությունը:

(7.9.1999թ.)

XXX

Արտացոլումներ

անսպասելի՝

ուղեղում ցրված

մտահոգություններից,

առօրյա փութկոտություններից,

քո քայլը

քո դեմքը:

Խաղաղ պատկերներ արդեն:

Արտացոլումներ

պահերի, որ սիրեցի

և որոնք երբեք

չեն ապրի կրկին:

(2.6.1999թ.)

----------------------------------------------------

XXXI

Դու լռությունն ես:

Լռությունը, որ ներսում է,

լռությունը, որ խոսում է

օդում,

նրա հետ, ով գիտե լսել:

(29.5.1999թ.)

----------------------------------------------------

XXXV

Տեսա դեմքդ հանկարծակի:

Այս առավոտ հայելու մեջ:

(31.8.1999թ.)

XXXVI

Գուցե երբեք

միտքը քո մասին

ինձ չի լքի:

Կցանկանայի, երբեք

միքտը քո մասին

ինձ չլքեր:

(7.9.1999թ.)

իտալերենից թարգմանեց Հակոբ Սիմոնյանը