Ճաշակեցեք և տեսեք
Աշխարհը
դեռ
մեզ հետ չէ հիմնովին
-ճաշակեցեք
և տեսեք*-
հուշում
է մետրոյի ավետարանական պլակատը
ենթադրելով
Աստված
և
այն ամենը որ ապրում է
որ
համտեսելի է երևակայական քիմքի համար
վիշտ
խոսք գթություն
մանդարին
եղանակ
շնչիր
այդ ամենը կծիր
ըմբոշխնիր
ծամիր կուլ տուր դարձրու այն
մեր
մարմինը մեր
մահը
փողոցի անցումը սալորը սերեկևիլը
որ
ապրում են այգում և քաղցի պահին
պոկիր
ճյուղից
միրգը
Ինչպես նրանք մեռան
Օսիպ
Մանդելշտամ
1
Կիսաեփ
ջրի
բաժակով
կիսատաք
վառարանի
կողքին
նստած
է նա
Ավինյոնում
գրված
երկու
կանաչ պատկեր
Լաուրա
և դափնի
և
երբ
մեռյալ
հունվարի
խորքից
եկավ
կանաչաթիկնոց մահը
տասը
հազար մղոն
գնացքով
և ոտքով
նա
ձգտել էր գտնել այդ սահմանը
և
մի կողմ քաշվելով
բանաստեղծը
տեղ տվեց նրան կրակի մոտ
ողջունեց
հյուրին
և
հարցրեց ինչպես են
հեռուներում
կորած հարազատներս
Սեսար
Վալյեխո
2
Ճչած
կրքոտ
մահը
ականջին
որ
ընկալում էր
ամենանուրբ
և մեղմ
արցունքը
որդերի
և
հիացմունքը ճպուռների
և
նույն հարգանքով
ինչպես
վարվում էր
ամեն
մի կենդանու
և
խեղճ ու կրակ էակների հետ
որի
մաշված կոշիկները
սայթաքում
էին ամեն քայլին
Այդպես
Վալյեխոն հարգանքով բարևեց նրան
և
սև շնչից չընկրկելով ոչ մի պահ
ձեռք
տվեց
և
մեկնեց այնտեղ որտեղից եկել էր
կտրուկ
թեքվելով անկույնը փողոցի
Օրն
է սկսվում
Սկյուռի
անգլուխ մարմին
արյունը
դեռ հոսում է
անհավասար
կտրված կոկորդից
ընկած
է թրջված խոտի վրա
ցախատան
դռան կիպ կողքին
Իսկ
ճանապարհի երկայնքով
այգաբացին
բացվել են
առաջին
հիրիկները
պարուրված
են
մանուշակագույն
երանգով
որ
բնորոշ չէր այդ ծաղիկներին
Նաև
կիսաթափանցիկ-մոխրագույն են նրանք
իսկ
մուգ միջներակը
արնակարմիր-կապույտ
Երգ իշտարի համար
Լուսինը
խոզ է
և
խռնչում է կոկորդիս մեջ
նրա
լույսը կտրում-անցնում է մարնիս
և
կավը իմ սնամեջության
շողում-ճայթում
է
արծաթ
պղպջակներ սփռելով շուրջը
Լուսինը
խոզ է
իսկ
ես խոճկոր ու բանաստեղծ
Երբ
նա բացում է սպիտակ
շուրթերը
որ խժռի ես
պատասխանում
եմ նույն ձևով
և
քրքիջը ցնցում է լուսատուն
Ցանկություն
խավարում
խռնչում
ենք ճոճվում
և
շողում
թարգմանությունը՝ Արտեմ Հարությունյան
